Bezoek aan Bab Immbarrid, Ras el Ain, Nablus, Palestina
Het voordeel van een hecht sociaal leven zoals in Palestina is dat iedereen iedereen kent. Toen ik een van de schepenen van Nablus vermelde dat ik dit weekend op zoek wou naar grotten in de streek van Jenin, zei ze dat er hier vlakbij ook grotten waren. Een telefoontje en 5 minuutjes later was het geregeld, we hadden toestemming van de bewoners om te gaan kijken. Een grotje in de rapte meepikken na het werk, op nog geen 10 minuten rijden... cool! Ik had geen idee van wat ik moest verwachten; een kluizenaarsgrotje, een klein gat in de grond of misschien iets man-made waar ze profeten, aartsvaders en look-alikes vereren. Ik was dan ook danig onder de indruk als ik achter het hek van het huis de porche van in de verte
kon waarnemen. De ingangszone helt steil naar beneden over een vettige laag stenen. Tientallen duiven leven in het plafond of op de talloze horizontale richels in de wand die in de kalk zijn uitgesleten. De oorsprong van de vettigheid is hiermede dan ook grotendeels uitgelegd. De wanden zijn erg zwart, getuige van het uitbranden van deze grot door de bezetters een tiental jaar geleden omdat vermoed werd dat verzetsstrijders zich hier ophielden. Het zou een goed schuiloord geweest zijn wanneer gas gebruikt werd omdat dit door de tocht en temperatuursverschil niet diep kon doordringen. Afgekeken van den Duits indertijd in de Grotte de La Luire (Vercors), gingen de Ubermenschen-van-het-Oosten hier ook met vlammenwerpers in de porche tekeer. Naar het schijnt kwamen er voornamelijk duiven om het leven. De dimensies waren gigantisch, 
maar de grot was zo fossiel als maar kon. na een 150-tal meter een
ontgoochelend einde op een massieve wand. Ik vermoedde dat het opzettelijk dichtgemaakt was, het is bijna niet te geloven dat het hier zo plots zondermeer blind kon stoppen. Rechtdoor vanuit de ingang loopt het ook nog verder, maar het was me allemaal te vettig om er zonder texair door te wroeten. Eens terug buiten kwamen de bewoners naar me toe met een dienblad thee en vertelden over de bewogen geschiedenis van de grot en een aantal recente verkenningspogingen (amateuristisch klimmen in het plafond). 
Even verder vertrekt er een kloofachtge ingang, maar dat zit na 15 meter al dicht en de enige mogelijkheid hier is graven of klimmen in het plafond.Ik was een beetje ontgoocheld dat het na 20 minuten allemaal gedaan was. Niettemin sterkt deze 'ontdekking' me in de overtuiging dat er hier in de Westbank echt wel wat te beleven valt op speleologisch vlak. Ook aan de andere kant van de stad, op ongeveer dezelfde hoogte is er een porche zichtbaar. Ik kan me precies nog wel enkele avonden bezighouden hier. Groeten van uw reporter te plaatse! Vince
