maandag 23 december 2013

Avondje trou Ozer

Het avondgrotten wint aan populariteit bij Spekul. Zondagavond stond de Trou Ozer op het programma. Voor mij is het de derde keer dat ik deze grot zou afdalen, voor Bram en Sara V. de eerste keer. We parkeren de auto in Bevercé in de buurt van de waterkrachtcentrale, vermits de aanloop veel directer is dan vanuit het zuiden.  Gelukkig staat de Warche laag en kunnen we na de gué redelijk eenvoudig de trappen bereiken naast de gigantische pijpleiding van de centrale.


Een pittig klimmetje van 450 trappen brengt ons snel boven, waar we even zoeken naar de ingangsput.  Het is blijkbaar al even geleden dat er iemand de Ozer heeft gedaan, want het deksel ligt redelijk vol met bladeren. De typisch rode kleur van de poudingue is direct zichtbaar als we het deksel optillen. Ik bijt de spits af en equipeer tot onderaan de puit courtois. Bram volgt en krijgt onderweg een hoop keitjes over zich heen. “Wel CAILLOUX roepen he” roept hij naar Sara. “Ja, euh sorry”. Tja fluister ik Bram toe, ik denk dat ik Sara de bijnaam “madame Cailloux” ga geven, alluderend op de grote kei die mijn hoofd van haar cadeau kreeg in de Bernard J. We staan onderaan de Courtois en op dat moment weet ik niet goed meer hoe de grot verder loopt, ik herinner me vaag iets van een breuk waar we in moeten en ga zowat overal waar ik kan op zoek, telkens met een - Ja! Hier is ’t - gevoel, maar telkens ook doodlopend. Na verschillende mogelijkheden uitgepluisd te hebben gaan we terug naar de Salle Pascale, om van daaruit te zoeken. Ook hier weer verschillende opties uitproberen en buiten prachtige spierwitte concreties (ja echt waar) is het weer niets. Als laatste optie kruip ik een andere breuk omhoog en ja, nu herinner ik het me weer. Brambo en Sara volgen. Ik start het equiperen van de beruchte afdaling en na een meter of 5 beslis ik om de kitzak achter te laten, geen zin om meer moeite te moeten doen dan strikt noodzakelijk. Het equiperen is een redelijke uitdaging, maar wrijvingsloos lukt hier nooit. Man, man zo smal, bij momenten moet ik echt wringen om te zakken. Wie hier als eerste is doorgegaan moet toch wel ballen aan zijn lijf (gehad) hebben. Na veel bochten en gewurm wordt de spleet wat breder en kan ik enigszins normaal afdalen. Nadat we met zijn drieën beneden zijn, wandelen we nog wat rond in de gangetjes, langs de skeletjes, de gours, de steentjes, de stenen. Toch wel speciaal die poudigue! Miljoenen keitjes
En we gaan terug naar boven! Wat kijken we daar naar uit! De eerste 20 meter zijn niet breed maar dan is het wringen geblazen. Vlotter dan ik dacht, maar toch ”pfff, hhmmpfff, pfff, ja, hhhhhh, kitzak, pfff, auw ribben, mmmhhh, ja, yes , pfieew. Ja, Sara kom maar”. Ook hier hhmmmppfff, oeeeh, huuhhh, pff, vast, ja, oh nee, ja, pffff, JA! Amaai! Hehehe. Dan Bram: pfff, shit, pfff, ok, cava, pff, fok, ja! Bram krijgt toch de prijs voor vlotheid!  (Een geluidsopname van alle geluiden zou hilarisch zijn). Allee, kitzak vullen met touw en verder naar de salle Pascale, waar we ons trakteren op een slok water (Bram genoot ervan alsof het een Tripel was, Sara en ik moesten echt lachen) en een knabbel.
Nu nog naar de laatste put naar boven, equipement afbreken en we zijn er uit na 3,5 uur. Het gezoek heeft ons wat opgehouden, maar nu heb ik toch wel wat meer van de grot gezien. Nog  450 treden naar beneden, de Warche oversteken en terug aan de auto net geen twaalf uur. Voldaan rijden we naar Leuven. Eigenlijk moeten we de Ozer vaker doen. Liefhebbers?

donderdag 19 december 2013

Puits aux lampes by night

Voor mij was ze onbekend, de Puits aux lampes.  Het leek me interessant om er eens geweest te zijn, een korte trip dan wel, ’s avonds. Ik kreeg toelating van Michel Wesel van Spéléo Club du Gerny om er zaterdagavond in te kruipen. Helaas vond ik geen compagnons om mee te gaan, geen tijd, geen zin, iets anders te doen. Fok. Ik had er mijn zinnen op gezet dus vertrok ik zaterdag om 18u alleen. Ik peerde in een stevig tempo naar Jemelle en kwam op de parking van Lhoist aan om 19u20. Ik was er niet de enige. Een koppeltje zat in een auto. Ze verschoten en reden weg. Ik ging op zoek naar de ingang, die eenvoudig zou moeten te herkennen zijn aan de stalen constructie boven de gebetonneerde ingangsput. Na 5 minuten vond ik ze. Ik was op de hoogte van het zware deksel, dus dacht ik om eerst te zorgen dat ik dat opgetild kreeg eer me in volledige uitrusting te zetten. De code van het cijferslot was me per mail doorgestuurd, dus stap één ging vlot: de stalen profielen van het deksel verwijderen eigenlijk ook. Maar dan probeerde ik het deksel op te heffen en dat viel wel even tegen. Dat ding woog echt veel. Ik maakte een lint vast en tilde het deksel op zijn kant. Warme lucht in mijn gezicht.  Om er zeker van te zijn dat dar er geen toffe ket het deksel zou toegooien achter mijn rug maakte ik het vast met een stang en het slot en ging me omkleden. 10 Minuten later was ik klaar om af te dalen. Hop, touwtje rond de stalen constructie en ik daalde af, wel spannend zo alleen (ik had thuis het nummer van speleo-secours doorgegeven alsook de naam van de grot, ge weet maar nooit). De eerste 5 meter zijn gebetonneerd en dan komt er een schuine afdaling, waar een eerste fractie is met één boorhaak, dan een tweede fractie en als laatste een derde boorhaak. Hans had me gewaarschuwd om de juiste put af te dalen en ik zag wat hij bedoelde. Als je vóór de derde boorhaak afdaalt, kom je op een schuine wand terecht en kan je niet mooi naar beneden afdalen. Ik installeerde de laatste fractie daalde af. Ik keek goed uit om geen wrijving te hebben op het touw, iets waar op meerdere blogs en websites voor werd gewaarschuwd. Raar maar waar, maar het touw viel perfect in de put zonder maar één wrijvingspuntje en ik maar slings en musketons meesleuren. Een mooie vrij hangende afdaling brengt je in een immense ruimte, welke impressionant is naar Belgische normen. Het heeft een klein beetje weg van de Baume-sainte-Anne, maar die laatste geeft me een veel groter waaaw gevoel. De zaal is wel een spektakel en ik dool er een beetje rond, op zoek naar de Salle sécretin, maar na veel zoeken en kruipen niet gevonden. Ik stap verder naar de sifon, onderweg zijn er toch een paar concreties te vinden, al is de zaal eigenlijk een gigantisch blokkenstort. Impressionant, ook de echo van het kletterende aluminium en de vallende waterdruppels. Na een uurtje eet en drink ik nog iets en begin aan de klim naar boven. Onderweg zie ik nog enkele oude spits en slaghaken in de wand steken, alsook nog een boorhaak, maar die lijken me allemaal overbodig, het touw hangt prima zo. Ik breek alles af en kom terug aan de oppervlakte. Even telefoontje om te zeggen dat het tof was, omkleden en terug naar huis met Trivium in de auto. Om 22u30 terug thuis, voldaan!
 
Voor de liefhebbers: zeker een toffe grot, je moet ze eens gedaan hebben, maar je vult er geen dag mee. Best combineren met bvb de Nou Maulin, of als avondgrotje. Altijd op voorhand toelating vragen bij michel.wesel(AT)skynet.be, de code van het slot wijzigt ook nu en dan eens.
Als je het touw boven de ingangsput direct aan de stalen constructie vastknoopt zou je in theorie met 3 musketons (+1 voor de kitzak) en 70m touw moeten toekomen.  Neem voor de veiligheid een extraatje mee.

 

maandag 9 december 2013

Tour du Roton- openingsuren 2014

Blijkbaar hebben Björn & co zich goed geamuseerd tijdens het openingsweekende van de Tour du Roton .
Nu hebben we ook hun openingsuren voor het eerste semester van 2014 onntvangen en die willen we jullie niet onthouden :


Johan

dinsdag 3 december 2013

Tour du Roton

Zaterdag 30 november rij ik met mijn twee jongste zonen Maarten en Arnout richting Farciennes om de plechtige opening van het speleoparcours in de "Tour du Roton" bij te wonen.
De 55m hoge, oude mijntoren omvormen tot een indoorklimzaal bleek te duur te zullen uitvallen, maar voor speleo's hoeft het allemaal niet zo afgeborsteld. Enkele ballustrades plaatsen, wat spits in de muur kloppen en touwen hangen (sorry als ik het vele werk minimaliseer) en de toren is klaar voor speleogebruik!
Als je in Farciennes aankomt kan je de toren niet missen, die steekt immers flink uit boven de omgeving. We parkeren de wagen vlakbij en passeren onder de hors-cru-stelling. Mag ik daar straks als eerste af vraagt Arnout!
Binnen blijkt dat het vandaag gratis is, sympathieke mannen die Suspendus-ers ;-)
Koen² en Katleen zijn al aan de slag, verder geen Vlamingen te zien.
We doen onze gordel aan en besluiten als opwarming een touwlengte te jumaren. Arnout beklaagt het zich dat hij (nog) geen pantin heeft en een vrijhangend touw zonder fracties heeft gekozen. Maarten vindt dan weer dat om de vijf meter fractioneren "lastig" is. Ze gaan gelijk op en ik ga in de achtervolging van Maarten. Bovengekomen blijkt er een deur te zijn die bovendien vast is, dus langs hier komen we alvast niet aan de hors-cru. We kunnen dus alleen maar terug afdalen. Dat gaat alvast sneller dan het stijgen ;-)
Na even inlichtingen in te winnen bij Boullon die ik ken van de Secours blijkt dat je voor de hors-cru gewoon de trap moet nemen. Dat doen we dan ook en niet veel later staan we boven.
"Attention, la marche est haute" zegt een vriendelijke lokale speleoloog, maar dat kan ons niet tegenhouden. Snel overloop ik met Arnout nog eens de procedure (hij zegt wat hij gaat doen en ik luister of dat wel strookt met mijn visie) en dan vertrekt hij als eerste van ons trio richting "matchboxkes". De auto's lijken van hieruit inderdaad klein ;-)


Als we alle drie beneden staan is er nog tijd over voor enkele kleine spielereien. We klimmen nog eens tot boven het spandoek voor een fotosessie en dan gaan we penduleren boven de inkomdeur. Voor Arnout en Maarten een eerste keer. Ik denk dat onze zuiderburen wat Nederlandse krachttermen hebben bijgeleerd, maar ze slagen er toch maar "mooi" in om veilig drie pendules na elkaar te vervullen. Dan is het tijd voor de terugrit, want er zijn nog andere afspraken deze zaterdag.

Wil je zelf ook boven de grond en uit de wind je technieken trainen op ruim 600m touwparcours, dan kan je vanaf januari 2014 twee vrijdagen in de maand terecht bij Les Suspendus in Farciennes.