27 en 28 november
Het derde brevet A weekend met overnachtingen in het kasteel van Floreffe… het beloofde koud te worden, misschien ging het wel sneeuwen.
Volgens de info die we enkele weken vooraf kregen was het zaterdagochtend verzamelen voor een grottocht op de parking van de Haquin . Ok, de Haquin dus,… die kennen we dat zou wel meevallen .
Echter een paar dagen voor het weekend hoorde ik via via dat de grottochten niet in de Haquin , zouden zijn , maar dat we naar de Eglise, de Weron of de Bernard zouden gaan en dat ik best eens wat info zou kunnen zoeken over de diepste grot van Belgie .
Ik voelde het al komen ik ging de Bernard doen . Even googlen en ik kon me meteen al flink beginnen zenuwachtig te maken over de chicanes en ander “leuk” spul
Die zenuwen zouden me later nog wel parten spelen
Zaterdagochtend om 9 uur was het verzamelen geblazen op de parking waar de groepjes werden ingedeeld het materiaal werd verdeeld .
Wat ik gehoord had klopte, ik kwam in een groep met Isabelle en Marjan en wij zouden het klassieke deel van de Bernard doen onder de begeleiding van Pieter en Kaatje.
Daarna ging met de auto naar de grot waar we ons in speleouitrusting zetten .
Nog even Tom en Sofie laten voorgaan die een groepje gingen begeleiden dat de Number Two van de Bernard zouden doen en wij konden eraan beginnen . Pieter ging voorop om te equiperen gevolgd door Isabelle, Marjan en dan ik en Kaatje .
In de grot was het gelukkig een stuk warmer dan buiten en de koude voeten waren snel vergeten .
Puitz Franz (P15) nam iedereen zonder problemen , Isabelle had even een probleem net voor de Chicanes toen ze in haar rem kwam te hangen en even een stukje terug omhoog moest . De afdaling in de Chicanes ( een 20 m diep meanderende spleet), lukte vrij goed, enkel een kwestie van de ruimte op te zoeken en je juist te positioneren . De tips werden natuurlijk steeds terug omhoog gecommuniceerd . In de fractie daar had ik even problemen met de koorden die in de war kwamen (de zenuwen) . Dan verder naar beneden (Salle d’olive of Puit de l’Oppo, ik weet niet welke van de 2) tot de volgende fameuze passage : de etroiture aan het begin van de 12 m diepe Puits de Cureton .
Hier had Pieter ooit eens een kwartier vastgezeten vertelde hij, maar dankzij zijn ervaring ging het passeren vrij vlot : afdaler op het touw , in het geultje op de rechterzij gaan liggen, voeten door het gat , je dan rustig in de opening laten kantelen tot je door de opening was en dan kon je afdalen tot op de bodem .
Daar over de blokken terug iets omhoog en je staat op het richeltje bovenaan “Le grand puits” 28 m vrijhang gevolgd door nog 8m tegen de wand . Daar aangekomen zit je iets meer dan 100 m diep onder de grond . De Sifon zit nog een stuk dieper op -128m , maar we hadden afgesproken om tot 13 uur af te dalen, dan iets te eten en dan de terugweg aan te vatten en het was tijd.
Ik heb de minste grotervaring dus werd beslist dat Kaatje en ik voorop zouden gaan gevolgd door Isabelle en Marjan zou Pieter helpen met desequiperen.
“Le grand puits” omhoog ging vrij goed, maar aan de eerste fractie van de de Puits de Cureton hing ik serieus in de knoop met de touwen . Na een kwartiertje, macramé had ik één en ander ontward, maar ben toch nog gepasseerd tussen touw en rots door (de zenuwen) . Vanaf daar ging het vrij goed de etroiture bovenaan de put was geen probleem . In de chicanes kon ik wel even niet meer zien waar ik naar toe moest gaan omdat het te smal was om je hoofd te draaien. Maar toch zijn we daar allen zonder problemen vlot boven geraakt .
Enkel het richeltje op het einde was wat lastiger .
Toen ik aan de voet van de Puits Franz stond, hoorde ik dat ook de ploeg van Tom en Sofie naar buiten aan het komen was . Toen ik bovenaan de fractie in de Puits Franz hing, hoorde Isabelle vragen of ik de kitzak even kon aannemen, zodat ze het lastige richeltje kon passeren . Uiteindelijk is het zonder mijn hulp gelukt. Sorry Isabelle volgende keer neem ik de kitzak over .
Uiteindelijk zijn we rond half vier allen uit de grot gekomen .
Ik heb ervan genoten en heb ervan geleerd dat ik toch wat weinig grotervaring heb . Iets wat met dergelijke tochtjes sneller zal opgelost geraken dan met touwtraining in het Gymnasium of tochtjes in de Haquin .
Ons snel omgekleed en toen we aan de parking van het kerkhof passeerden zagen we dat er nog steeds andere ploegen uit de grotten kwamen . We waren dus zeker niet de enigen die vooropgestelde timing van 15 uur niet gehaald hadden .
Het zou nog een zware avond worden, want in het kasteel van Floreffe wachtte ons nog theorielessen over de VVS structuur en over grotbescherming . Paul De Bie had de zware taak om deze als laatste te geven aan 19 vermoeide en hongerige kandidaat speleos .
Hierna was het tijd voor het aperitief, gevolgd door pompoensoep en spaghetti (Arggh had ik dan vandaag nog niet genoeg verwarde touwen gezien , snel saus erover) .
De eerste afwas van het weekend was voor rekening van Spekul en daarna konden we nog even lekker roddelen en napraten .
De meesten onder ons besloten het niet te laat te maken want voor zondag stond er nog nog een gevulde dag op het programma.
Zondag om half acht een uitgebreid ontbijt waarna de lesgevers de equipementen gingen uithangen en wij nog enkele theoretische lessen kregen .
Geologie vond ik zeer interessant en deze les werd gevold door een bezoekje aan de toeristische grot onder het kasteel . Nu gewapend met de nodige theoretische kennis konden we moeiteloos de vastgecementeerde stalagmieten er tussen uit halen.
De laatste theorie ging over speleobiologie en hieruit leerden we dat naast het feit dat een grot een fragiele biotoop is, dat de griezeligste Eek-beesten vooral in de tropen voorkomen .
Na het middagmaal was het tijd om in volledige speleouitrusting (en liefst nog wat meer) de koude te trotseren . Op de rots naast het kasteel kregen we nog volgende technieken :
· Bevrijden uit zelfzekering na val van een touwladder (let op : de aangeleerde variante met afdaler in lange leeflijn staat niet in het cursusboek)
· Klimmer beveiligen met halve mast worp
· Alternatieve afdaaltechnieken ( halve mastworp, afdaler in vertaco,…)
· Alternatieve stijgtechnieken (pantin, tiblock, prussik,…)
Een goed gevuld programma dus en gelukkig maar, want dat hadden we nodig om ons warm te houden . Bovendien kwam men ook nog enkele thermossen met warme choco brengen .
Bij het opruimen en tellen van het materiaal hebben we nog eventje moeten zoeken naar 2 kitzakken die na de grottochten niet uit iemands auto wilden komen, maar rond iets na de zessen kon de terugrit worden aangevat.
Bedankt aan de lesgevers en de kookploeg !
Johan
