Dit jaar leek er niet veel volk
geïnteresseerd te zijn in een Spekul Grand Slam, Piet liet me weten vaag interesse
te hebben, ik moest een mailtje rondsturen en hij zou nog wel zien. Na de mail
toch bevestiging van Piet. Sara V. vroeg of er nog plaats was? Ja! We waren met
drie. Voor zij die niet vertrouwd zijn met de Grand Slam, de bedoeling is om op
1 mei de Bernard, Wéron, Église en Haquin te doen, telkens tot aan de sifon en
terug. Met minstens twee teams moet elk team maximaal 1 keer equiperen en 1
keer desequiperen, waardoor je redelijk tempo kan maken. Dit jaar met drie, dus
alles equiperen en desequiperen, wat het wel wat zwaarder maakt. Doel van de
dag was om de 4 grotten op max 8u te doen. Vroeg beginnen, vertrek om 7u30 in
Leuven, om 8u30 kleden we ons om aan de wei van den Bernard. Kitzakken zijn
mooi voorbereid, Piet wil de Bernard equiperen, Sara gaat als tweede en ik
sluit aan. Heerlijk om eens geen kitzakken naar beneden te moeten dragen. We
gaan in stevig tempo naar beneden, mede doordat ik Piet op het hart had gedrukt
om geen “Brevet B” equipementen te hangen, we moeten wat tempo maken. Op iets
meer dan een half uur staan we onderaan het laatste touw. Piet heeft zeer vlot
geëquipeerd. Ik neem over om de weg naar de sifon te wijzen. Wat gekronkel en
gekruip. De sifon staat laag door het droge weer, de hele grot is tamelijk
droog eigenlijk. Daarna direct terug naar boven en we maken weer wat tempo.
Dankzij goeie communicatie, kunnen we de kitzakken vlot doorgeven en is de
terugweg naar ons vermoeden even vlot als de heenweg verlopen. Goed bezweet
staan we boven en zijn we benieuwd naar onze tijd. Om 10u50 staan we terug aan
de auto. Mooi, even iets eten en drinken en naar de Wéron. Sara heeft nog veel
last van haar knieën na Barchon en past, dus Piet en ik gaan met twee verder. Ergens
spijtig, maar wel eerlijk! Stukje stappen en we duiken de Wéron in na wat
onnozel te doen over hoe efficiënt tijd te verliezen aan een grotingang. Piet
kent de Wéron iets minder goed, dus ik ga voorop en in een stevig tempo gaan we
naar beneden, er wordt creatief geëquipeerd,
we wringen ons als een slang door de chicanes en komen lekker bezweet aan de
sifon toe, 1, 2, 3 en terug naar boven. We verliezen 32 seconden als ik de weg wat
moet zoeken na de banquettes, maar we racen verder door de chicanes, klimmen
als tarzan langs te touwen, vliegen door de porte d’avion en we staan terug
buiten. Na exact 1u15 staan we terug aan de auto, Sara had ons niet verwacht en
lag gezellig te dommelen op de achterbank. Meent ge dat nu? Al terug? Ja! Geen
gezever, we hebben goed doorgedaan J
(De laatste keer dat we de Wéron hadden gedaan, waren we 5u onderweg, vraag
Pieter maar waarom J).
Bon, naar de Église dan. Met
texair aan in de auto (handig hé), parkeren, iets eten en drinken en hop de
doline in (de daslook stond mooi in bloei trouwens). Sara had de Église nog
niet gedaan, dus hier en daar wat uitleg, maar ook weer tempo hooghouden, sifon
opzoeken en hop terug en langs les cascades naar boven, langs de pas de la mort
en naar buiten. Ik probeer de grot te sluiten, maar verlies 2min47sec en krijg
het slot niet dicht. Piet heeft er 12 seconden voor nodig. Om 13u15 rijden we
richting Haquin. Een historisch moment voor Piet. Na 20 jaar speleo gaat hij
voor het eerst de Haquin doen. Bon, nog even deze klassieker afwerken. Aan de
ingang waarschuw ik voor de “passage Filip” en toch hoor ik Piet nog tegen Sara
zeggen: Hela, ni langs daar he, gij wilt
zeker de Filip achterna!? Bon, modderberg, salle d’attente, schapengat,
kurkentrekker, salle minuit, paardenrug, pont de calcite, autostrade, …éboulis
en we staan terug buiten. Proficiat aan ons allen, Mooi ook van Sara om er drie
te doen. Om 14u15 staan we aan de auto, 5u45 voor de 4 grotten, inclusief desequiperen
en verplaatsing. Al zeggen we het zelf, toch een mooie tijd. Nog even
nagenieten op een terraske in de zon in Lustin. Heerlijk stijf in de armen en
benenJ
