Afgelopen weken waren er een hoop geïnteresseerden op de infomomenten om kennis te maken met de ondergrond. Zowel zaterdag als zondag trokken we naar de Haquin om er een rondje te doen en direct de stevige hoeken en kanten van de grot te tonen.
maandag 22 oktober 2018
dinsdag 2 oktober 2018
Vlottentocht 2018
Na een pauze van een jaar of 10 is het er eindelijk nog eens van gekomen: de fameuze vlottentocht!
De opkomst was ietwat beperkt in kwantiteit (alle begin is moeilijk), de kwaliteit daarentegen was onovertroffen: Piet, Daan, Zana (de hond), Laura, Katleen, Koen, Hans, René, Anouk (zijn dochter), Nele en Bram. De meesten kwamen zaterdagavond rond 7 uur aan. Nadat iedereen zijn tentje had opgezet op de kampeerweide aan de Lesse (vlakbij de Gallerie des Sources) was het tijd voor de BBQ. Een gebrek aan chips en nootjes zorgde voor een amusant rondje zwarte pieten en de verkenning van een Dinantse nachtwinkel. Het kampvuur laaide hoog op, wijn en bier vloeiden rijkelijk (’t was toch een traditieweekend, niet?) en tegen dat we gingen slapen stond er een laagje ijs op de tenten.
Tegen 10 uur de volgende morgen was iedereen min of meer fris uit de veren en kon het werk beginnen: pompen, knopen, rehydrateren, … en een wetenschappelijke analyse van de hoogte van het water in de Lesse.
Tegen een uur of 1 konden we er dan invliegen met de traditionele bak bier, opblaaskrokodil en waterpistolen! De zon scheen en het was stevig zweten in de neopreen. Heel lang zou dat zweten niet duren, want een groot deel van de Lessevallei lag in de schaduw.
Door de lage waterstand was er niet veel stroming, dus het ging nogal op het ‘gemakske’. Een vissende ijsvogel konden we daardoor wel mooi bewonderen. Tegen het einde begon het goed fris te worden, gelukkig kwam Pont-a-Lesse in zicht voor we het echt beu waren. Hoedje af voor waterprinses Anouk en de Queen van het vlot: Zana!
Met dank aan Piet en Daan voor de organisatie!
Foto’s: Hans Meyers
De opkomst was ietwat beperkt in kwantiteit (alle begin is moeilijk), de kwaliteit daarentegen was onovertroffen: Piet, Daan, Zana (de hond), Laura, Katleen, Koen, Hans, René, Anouk (zijn dochter), Nele en Bram. De meesten kwamen zaterdagavond rond 7 uur aan. Nadat iedereen zijn tentje had opgezet op de kampeerweide aan de Lesse (vlakbij de Gallerie des Sources) was het tijd voor de BBQ. Een gebrek aan chips en nootjes zorgde voor een amusant rondje zwarte pieten en de verkenning van een Dinantse nachtwinkel. Het kampvuur laaide hoog op, wijn en bier vloeiden rijkelijk (’t was toch een traditieweekend, niet?) en tegen dat we gingen slapen stond er een laagje ijs op de tenten.
Tegen 10 uur de volgende morgen was iedereen min of meer fris uit de veren en kon het werk beginnen: pompen, knopen, rehydrateren, … en een wetenschappelijke analyse van de hoogte van het water in de Lesse.
Tegen een uur of 1 konden we er dan invliegen met de traditionele bak bier, opblaaskrokodil en waterpistolen! De zon scheen en het was stevig zweten in de neopreen. Heel lang zou dat zweten niet duren, want een groot deel van de Lessevallei lag in de schaduw.
Door de lage waterstand was er niet veel stroming, dus het ging nogal op het ‘gemakske’. Een vissende ijsvogel konden we daardoor wel mooi bewonderen. Tegen het einde begon het goed fris te worden, gelukkig kwam Pont-a-Lesse in zicht voor we het echt beu waren. Hoedje af voor waterprinses Anouk en de Queen van het vlot: Zana!
Met dank aan Piet en Daan voor de organisatie!
Foto’s: Hans Meyers
Abonneren op:
Posts (Atom)