Het nieuwe bestuur

En hier is dan het nieuwe bestuur, tijdens het wikken en wegen van de Sint (die ons met veel lekkers verraste). De onzichtbare persoon is Jozefien (hopelijk voel je je tijdens dit schrijven al een stuk beter!).

woordje van de voorzitter

Speleo is een van de weinige vrijetijdsbestedingen waarbij de deelnemers "breedlachend over de rand van een afgrond stappen", zich vervolgens vrijwillig -én soms tegen beter weten in- "in nesten werken" en zich op hun best voelen als ze "diep in de put zitten" ;-)
voorzitter worden van zo'n clubje prettig gestoorden is dan ook een twijfelachtige eer ...
toch ben ik graag ingegaan op de "belangrijke vraag" die Katleen me digitaal stelde ...


Denk nu echter niet dat ik altijd en overal het voortouw ga nemen ...
Achterop mijn texair staat nu eenmaal "don't follow me I'm lost too" (en dat mag je in vele grotten zelfs letterlijk nemen)
Na amper twee jaar Spekul ben ik immers zelf nog veelal zoekend en er zullen dus zeker nog momenten komen dat ik zal twijfelen,
net zoals ik dat trouwens heb met sommige passages in grotten ... (been there, tried that ...)
Iedereen die al met mij "de dieperik is ingegaan" weet immers dat ik dikwijls -soms letterlijk- ondersteuning nodig heb
iets dat ik als voorzitter graag ook buiten de grot zou willen ervaren ...

Soms denk ik nadien wel dat ik zo het "stalagmietje van de dag" heb verdiend, maar tot nader order wordt die trofee niet uitgereikt ;-)

genoeg over mij ...

Katleen wil ik bedanken voor haar inzet als voorzitter en haar daarvoor twee gepaste dingen schenken
het eerste is kostbaar
een kostbaar mineraal
wellicht het kostbaarste van allemaal
een mineraal dat vele speleo's een ongelofelijke drive bezorgd
het mineraal dat onze grotten gemaakt heeft tot wat ze nu zijn
een mineraal waarvan we de waarde nog teveel onderschatten ...

Het tweede is net als zij een Limburgs streekproduct:
een potje stroop uit de stoomstroopfabriek van Borgloon
Dat zal ze zeker kunnen gebruiken aangezien haar potje nu wel leeg moet zijn ...
met al die stroop die ze aan mijn baard heeft gesmeerd ;-)

Ze mag dat potje trouwens delen met de andere leden van het bestuur ...
maar zeker niet met Lieven, want die mailde me "G'ebt et aan uw kloeten"
en zo'n stroperig goedje aan m'n ...
Maar ... we wijken af ;-)

rest me nog één ding en dat is jullie allemaal uitnodigen om samen het "GLAS" te heffen op al het goede dat al geweest is en al het goede dat nog mag komen ;-)

Björn van Staeyen

Love is in the air ...

Het is niet altijd duidelijk wat de cursisten allemaal uitspoken aan de touwen tijdens de wekelijkse touwtraining ...


... maar ze hadden wel plezier die twee ;-)

Jammer van de mindere kwaliteit van de foto's, maar toch bedankt Hans om dit snel op je mobieltje vast te leggen ;-)

Spelunking – Explore the Caves, Explore Yourself

My familiarity with the word 'Spelunking' was recent (thanks to Batman Begins!!), nevertheless I felt a strong connection with it (Love at first sight?!?!). It was my dream to explore at least a cave and today that dream has come true, thanks to SPEKUL.

Of course, I sucked as expected in my first attempt. I had to be talked (to motivate), pulled and pushed through narrow and wet slopes. Nevertheless, it gave me an opportunity to know, what is spelunking? And it has certainly helped me to confront my fears of height and darkness.

St. Anne might be considered as the easiest cave in the country nevertheless it has its own set of challenges and associated treasures – a bustling mountain stream, a wet ‘letter box’ and a crystal room to make the trip worthwhile.

Be it the hour long car travel or the time spent in the cave, I enjoyed a lot. Of course, special thanks goes to Josephine (who narrated many interesting facts about Belgium, Flanders and its people..and took care of me as a school kid in the cave J), Hans and Bran (for all their foot, hand and back supports..did I missed anything? ;)) who made my first trip memorable. As Hans joked while driving back…Now I can say, I know Belgium inside out ;)


So when is the next trip??, I am ready with my spelunking gear ;)


==========================================



Best Regards,
Arun

Een weekend in de Jura

Een weekendje Jura tijdens het verlengd weekend van 11 - 14 november... Een klassieker met veel klassiekers van grotten en speleo-mo(nu)menten.

Een grote afvaardiging van oude, nieuwe, jonge en (nog)-geen Spekul-leden vertrok op woensdagavond met volgeladen auto's met touwen en lekker en veel eten richting Amathay. Daar hadden we een luxueuze gîte gehuurd met bedden voor 14 (of 16?) personen, een grote keuken, twee badkamers (met douche en bad!), aparte slaapkamers voor 4 personen, een grote living met een kacheltje en een grote speleo-berging.




In de vroege uurtjes kwam iedereen aan in de gîte, alwaar we nog een gezellige babbel deden alvorens onze bedden op te zoeken. De mogelijke grotten voor de volgende dag werden overlopen, maar we waren allemaal een beetje op onze hoede voor eventuele crue's, gezien het voorspelde regenweer... Afwachten dus wat er morgen mogelijk zou zijn.


Donderdag tegen de middag was iedereen in uitrusting, klaar om naar de grotten te vertrekken. Op het programma stonden o.a. de Mont Ratey, een minder bekende, maar sportieve grot en de Vauvoigier, een sportieve klassieker van (groot) formaat. Zothuis, Peter, Rotana en Isa trokken naar de Vauvoigier om deze te equiperen en te touwen zouden blijven hangen voor een andere groep die deze toch wel droge grot zaterdag zou desequiperen. Isabelle deed haar eerste equipeerervaring op door de ingangsput te equiperen (langs links en dus blijkbaar de moeilijke kant...). Tijdens deze grottocht maakten sommigen van zeer nabij kennis met vleermuizen. Of de vleermuizen dat leuk vonden is raadselachtig!

De grotters die als eerste terug waren maakten lekkere Chili con Carne klaar, alwaar lustig van gesmuld werd! Er was dan ook een zeer grote portie voorzien. De avond werd afgesloten in de salon, alwaar iedereen weerom wilde plannen maakte voor de dag nadien.

Op vrijdag was de regen van de partij... Wat een ontgoocheling was voor de speleo's die de Vauvoigier wilden gaan doen en deze desequiperen. Aan de ingangsput stroomde het water naar binnen en langs de 'waterval' in de ingangsput afdalen zag niemand zitten (misschien nog minder dat men hier ook nog 40 m naar boven zou moeten jemaren aan het einde van de tocht :-)). Anderen hadden iets meer geluk tijdens het grotten, er werd gekozen om af te dalen in de Gouffre de Vaux, een zeer mooie maar vooral modderige en glibberige grot.

Op zaterdag werd een tweede (en succesvolle) poging gedaan om de Vauvoigier te doen met op de terugweg het desequiperen, waar Sara zich over ontfermd heeft! Voor de anderen stonden dan weer 'alternatieve' grottochten op het programma. Koen, Sandrine, Isabelle en David zijn grot-foto's gaan trekken in de Gouffre des Ordons. Het ideetje van de naaktkalender kwam (weer) naar boven... Maar werd terug in de koelkast gestoken toen Sandrine merkte dat het onder de grond best wel koud en nat kan zijn, dus onderpak en texaire aanhouden is geen overbodige luxe.

  

Het was mooi weer zaterdag, waardoor Lieven, Peter, Dorien en Andries besloten om een canyoning te doen. Rotana en Lotte besloten dat het toch maar te koud en te nat was en hielden het daarom op een fixe wandeling in de omgeving.





















Een Jura-weekend moet afgesloten worden met een kaasfondue en zo gezegd zo gedaan: zaterdagavond schaft de pot broodjes met kaas :-)















Op zondagochtend wordt eerst de gîte opgeruimd, sommigen kopen nog lekkere honing van de eigenaar en daarna splitsen de wegen naar huis voor sommigen, anderen kiezen om nog eerst de Sarazinne af te dalen... Het zonnetje is van de partij, wat het een aangename ervaring maakt!

Brevet A 2010: Weekend 3

27 en 28 november

Het derde brevet A weekend met overnachtingen in het kasteel van Floreffe… het beloofde koud te worden, misschien ging het wel sneeuwen.

Volgens de info die we enkele weken vooraf kregen was het zaterdagochtend verzamelen voor een grottocht op de parking van de Haquin . Ok, de Haquin dus,… die kennen we dat zou wel meevallen .

Echter een paar dagen voor het weekend hoorde ik via via dat de grottochten niet in de Haquin , zouden zijn , maar dat we naar de Eglise, de Weron of de Bernard zouden gaan en dat ik best eens wat info zou kunnen zoeken over de diepste grot van Belgie .

Ik voelde het al komen ik ging de Bernard doen . Even googlen en ik kon me meteen al flink beginnen zenuwachtig te maken over de chicanes en ander “leuk” spul

Die zenuwen zouden me later nog wel parten spelen

Zaterdagochtend om 9 uur was het verzamelen geblazen op de parking waar de groepjes werden ingedeeld het materiaal werd verdeeld .

Wat ik gehoord had klopte, ik kwam in een groep met Isabelle en Marjan en wij zouden het klassieke deel van de Bernard doen onder de begeleiding van Pieter  en Kaatje.

Daarna ging met de auto naar de grot waar we ons in speleouitrusting zetten .

Nog even Tom en Sofie laten voorgaan die een groepje gingen begeleiden dat de Number Two van de Bernard zouden doen en wij konden eraan beginnen . Pieter ging voorop om te equiperen gevolgd door Isabelle, Marjan en dan ik en Kaatje .

In de grot was het gelukkig een stuk warmer dan buiten en de koude voeten waren snel vergeten .

Puitz Franz (P15) nam iedereen zonder problemen , Isabelle had even een probleem net voor de Chicanes toen ze in haar rem kwam te hangen en even een stukje terug omhoog moest . De afdaling in de Chicanes ( een 20 m diep meanderende spleet), lukte vrij goed, enkel een kwestie van de ruimte op te zoeken en je juist te positioneren . De tips werden natuurlijk steeds terug omhoog gecommuniceerd . In de fractie daar had ik even problemen met de koorden die in de war kwamen (de zenuwen) . Dan verder naar beneden (Salle d’olive of Puit de l’Oppo, ik weet niet welke van de 2) tot de volgende fameuze passage : de etroiture aan het begin van de 12 m diepe Puits de Cureton .

Hier had Pieter ooit eens een kwartier vastgezeten vertelde hij, maar dankzij zijn ervaring ging het passeren vrij vlot : afdaler op het touw , in het geultje op de rechterzij gaan liggen, voeten door het gat , je dan rustig in de opening laten kantelen tot je door de opening was en dan kon je afdalen tot op de bodem .

Daar over de blokken terug iets omhoog en je staat op het richeltje bovenaan “Le grand puits” 28 m vrijhang gevolgd door nog 8m tegen de wand . Daar aangekomen zit je iets meer dan 100 m diep onder de grond . De Sifon zit nog een stuk dieper op -128m , maar we hadden afgesproken om tot 13 uur af te dalen, dan iets te eten en dan de terugweg aan te vatten en het was tijd.

Ik heb de minste grotervaring dus werd beslist dat Kaatje en ik voorop zouden gaan gevolgd door Isabelle en Marjan zou Pieter helpen met desequiperen.

“Le grand puits” omhoog ging vrij goed, maar aan de eerste fractie van de de Puits de Cureton hing ik serieus in de knoop met de touwen . Na een kwartiertje, macramé had ik één en ander ontward, maar ben toch nog gepasseerd tussen touw en rots door (de zenuwen) . Vanaf daar ging het vrij goed de etroiture bovenaan de put was geen probleem . In de chicanes kon ik wel even niet meer zien waar ik naar toe moest gaan omdat het te smal was om je hoofd te draaien. Maar toch zijn we daar allen zonder problemen vlot boven geraakt .

Enkel het richeltje op het einde was wat lastiger .

Toen ik aan de voet van de Puits Franz stond, hoorde ik dat ook de ploeg van Tom en Sofie naar buiten aan het komen was . Toen ik bovenaan de fractie in de Puits Franz hing, hoorde Isabelle vragen of ik de kitzak even kon aannemen, zodat ze het lastige richeltje kon passeren . Uiteindelijk is het zonder mijn hulp gelukt. Sorry Isabelle volgende keer neem ik de kitzak over .

Uiteindelijk zijn we rond half vier allen uit de grot gekomen .

Ik heb ervan genoten en heb ervan geleerd dat ik toch wat weinig grotervaring heb . Iets wat met dergelijke tochtjes sneller zal opgelost geraken dan met touwtraining in het Gymnasium of tochtjes in de Haquin .

Ons snel omgekleed en toen we aan de parking van het kerkhof passeerden zagen we dat er nog steeds andere ploegen uit de grotten kwamen . We waren dus zeker niet de enigen die vooropgestelde timing van 15 uur niet gehaald hadden .

Het zou nog een zware avond worden, want in het kasteel van Floreffe wachtte ons nog theorielessen over de VVS structuur en over grotbescherming . Paul De Bie had de zware taak om deze als laatste te geven aan 19 vermoeide en hongerige kandidaat speleos .

Hierna was het tijd voor het aperitief, gevolgd door pompoensoep en spaghetti (Arggh had ik dan vandaag nog niet genoeg verwarde touwen gezien , snel saus erover) .

De eerste afwas van het weekend was voor rekening van Spekul en daarna konden we nog even lekker roddelen en napraten .

De meesten onder ons besloten het niet te laat te maken want voor zondag stond er nog nog een gevulde dag op het programma.

Zondag om half acht een uitgebreid ontbijt waarna de lesgevers de equipementen gingen uithangen en wij nog enkele theoretische lessen kregen .

Geologie vond ik zeer interessant en deze les werd gevold door een bezoekje aan de toeristische grot onder het kasteel . Nu gewapend met de nodige theoretische kennis konden we moeiteloos de vastgecementeerde stalagmieten er tussen uit halen.

De laatste theorie ging over speleobiologie en hieruit leerden we dat naast het feit dat een grot een fragiele biotoop is, dat de griezeligste Eek-beesten vooral in de tropen voorkomen .

Na het middagmaal was het tijd om in volledige speleouitrusting (en liefst nog wat meer) de koude te trotseren . Op de rots naast het kasteel kregen we nog volgende technieken :

· Bevrijden uit zelfzekering na val van een touwladder (let op : de aangeleerde variante met afdaler in lange leeflijn staat niet in het cursusboek)

· Klimmer beveiligen met halve mast worp

· Alternatieve afdaaltechnieken ( halve mastworp, afdaler in vertaco,…)

· Alternatieve stijgtechnieken (pantin, tiblock, prussik,…)

Een goed gevuld programma dus en gelukkig maar, want dat hadden we nodig om ons warm te houden . Bovendien kwam men ook nog enkele thermossen met warme choco brengen .

Bij het opruimen en tellen van het materiaal hebben we nog eventje moeten zoeken naar 2 kitzakken die na de grottochten niet uit iemands auto wilden komen, maar rond iets na de zessen kon de terugrit worden aangevat.

Bedankt aan de lesgevers en de kookploeg !

Johan

een spoor van de Nederlanders die vastzaten in den Haquin

gelezen in het gastenboek van Inventif - Kasteel van Floreffe

Het nieuwsbericht van rtbf kan je nog steeds hier raadplegen.

Hoe maak je een speleo-smiley?

tik achtereenvolgens
- een tilde (AltGr + ~ of Alt + 126)
- een openend haakje
- een kleine o
- een verticale streep (AltGr + | of Alt + 124)
- een punt komma
- een koppelteken
- een sluitend haakje

~(o|;-)

werk in uitvoering

ooit opgevallen dat als je het gevaarsbord A31 Werk in uitvoering (werken) een derde draait je een afdalende speleo krijgt ...

zeg nooit 't is maar den Haquin

Knopentraining

We haten Jantje
We wurgen hem
We steken zijn oog uit

meer weten?

Woensdag 10/11/10 20u00 Spekul
---------------------------------------
For our international students:
On wednesday 10/11/2010 there won't be a SRT-training session in the Gymnasium at KU Leuven, instead there will be a lesson on knots and ropes at our clubhouse in the Minderbroederstraat (see here for a map and directions)

De Wereld aan de onderkant

zondag 17/10

Speleologie. ja, wat zegt dat woord eigenlijk? Iets kun je je er wel bij voorstellen, zowat lopen in de grotten met touwen; maar om te beseffen wat een aparte wereld het eigenlijk is moet je het zelf gedaan hebben: speleologie is spelen met Geos, onze Aarde, als een kind kruipen en hangen en worstelen en bukken, in de donker, omringd door je mede-avonturiers, uit op ontdekking...
Voor mij was deze zondag een hele verrassende ontdekking van 's werelds ondergrondse speeltuin, dus al wie ook maar enige nieuwsgierigheid vertoont bij het woord Speleologie; Go under and discouver!

PS: aanvullers op het "meetenemenopmijneerstetrip-lijst": vuilzak en tuinhandschoenen (en er mag nog een "heel" voorgezet worden bij "vuile kleren" )

Nieuws van Alto del Tejuelo (Cantabria, Spain)

CA32 , een van de belangrijkste grotten (nog niet verbonden met Alto Tejuelo) heeft weer een stukje prijsgegeven. Vorige zaterdag trokken Alvaroto, Miguel en Antonio de grot in met de bedoeling om de waterput die volgens de topo pal boven de rivier van Bernallan zit, af te dalen. Put bleek uitzonderlijk nat. En onderaan te smal om verder te geraken ...

Nadien werd dan maar de tremie met felle tocht die ons richting zuiden het vervolg bloqueerde 'opgeruimd'.. na uurtje desobstructie werd vervolg gevonden: grote zalen met tal van potentiële vervolgen gezien de tocht die er staat. Gezien we daar pal boven de rivier van Bernallan zitten is een connectie eerstdaags waarschijnlijk. Indien het weer het toelaat wordt er in november verder gezocht. Het belooft een leuke explo te worden. Gezien we daar toch al redelijk ver in grot zitten zullen we maar beginnen denken aan een ondergronds bivak ..

2.853 m ontwikkeling.
-352 m diep.

hierbij nog het verhaal van Miguel .. es en español ;-)

Re: sábado 9 de octubre CA32

Algunos datos: El desarrollo a pasado de ser 2.642 m a 2.853 m por lo que hemos topografiado 211 m. nuevos. La profundidad anterior era de -335 m. y ha pasado a -352 m. Mis impresiones: Después de dos salidas sin grandes descubrimientos por fin "salta la liebre". Al ser esta una sima tan emblemática para todos nosotros no deja de atraernos a pesar de su dureza física, porque o estas bien preparado o te pegas una paliza "que p´a que" Mas o menos 2 h. de descenso, baja pozo, sube pozo, baja pozo, arrastraste, arrastraste, baja pozaco, sube escalada, arrastraste, baja, repta, baja, baja... espera que cae granizo, continua, baja, pendulea, baja.... Llegada al río. De las tres veces que he estado en él esta es la de menor caudal. Progresión por el río, agachate, sal del río sube, llegada a la zona fósil. Al igual que con el agua esta es la vez que menos sopla en este punto. Progresión por la galería fósil. Mira ese es el posible vivac, mira ese pozo tenemos que bajarlo, mira donde esta la cuerda, mira este pozo con el humo del Algala se subia p´a arriba. Llegada a la subida a la Sala de Bordillas. Pues podían haber puesto escaleras mecánicas porque total parecen eso pero los escalones miden... 1 m. Acceso a la Sala Alco, que por si alguien no lo sabe son las iniciales de Alvaro y Coves. Por cierto para llegar deberemos arrastrarnos nuevamente. Desde este punto la galería es espectacular en espeleotemas. También seria posible un vivac en ella pues esta lisita, eso si cuando sople el aire.... Tenemos un pozo con agua que nos apagara nuestra sed de exploración. Eso es lo que casi nos ocurre en esta ocasión porque mira que llevábamos ilusión en conectar por él, alguien hasta llevaba un cartel con los 100 km para la foto. Foto, foto, esto ya nos hacia presagiar que no continuaría pues mi cámara a la segunda foto ya se acabaron las pilas y la de Antonio... funciona, no funciona, funciona, no funciona. Total que al final sale Antonio todo empapado y Alvaro también algo mojado. Yo, como no lo veía claro, una saca que desvía el agua y que a pesar de ello te empapas pues mejor espero a ver si.... Pues nada, como no continua, (a Antonio no se si es el agua o alguna lagrima se le ve todo mojadito), nos vamos a quitarnos nuestras penas con la desobstrucción. Me asomo para ver donde en la anterior ocasión el Alboroto dejo parte de sus rastras. ¡joder que estrecho! Antonio se pone manos a la obra y como un profesional cualificado decide como, donde y de que manera hacer los agujeros para progresar mas rápidamente. Mientras, me quedo frío y decido investigar por debajo del punto de trabajo y .... otros dos sitios donde sopla aire... pero que necesitan trabajar en ellos. Esperando a que el humo se disipe nos enfrascamos en la desobstrucción de los otros dos puntos. Uno de ellos, como no, consigue pasar Alboroto y dice que n´a de n´a. Vuelta al punto principal y .... Antonio estima que con un par de .... agujeros mas se consigue pasar. Mientras Alboroto y yo estamos dale que te pego al otro lado. Conseguimos pasar pero las perspectivas no son nada buenas, mas trabajo. Antonio nos avisa, vamos a resguardarnos y ..... creo que ya esta. Mandamos, como no, nuevamente a Alboroto y pasa y pasa y ya no se le oye y Antonio como poseso se pone a dar golpes al cortafrío para que podamos pasar nosotros. Nos ponemos a topografiar, porque hace rato que no se le oye. Y....... continua, salas grandes, galerías, vais a poder poner todos los nombres que teníais preparados. Dice un entusiasmado Alboroto, como bien dice su nombre. Detras, todo nuevo y virgen. Lo mas interesante, pozos con corriente de aire. Todos ellos muy espaciosos. Seguro que esto continuara. Vuelta para casa porque ya no podemos hacer mas, esta todo topografiado mas o menos y necesitamos de cuerda para continuar. Por supuesto todo el material esta al otro lado. Por cierto a esta nueva zona la vamos a llamar Tichodroma m. en recuerdo de Li. Tichodroma es un pájaro muy singular que se encuentra por estos parajes. http://www.google.be/images?client=safa ... 36&bih=932

El regreso, mejor ni lo cuento que es tan cansado que os aburriría. Eso si, al final nos esperaban unas migas a eso de las 2.30 en la cabaña.

Nationale Dagen van de Speleologie

Vandaag was ik om 16h op het VVS en om 18h op het UBS. Kwestie dat we weer voor de last-minute regelingen vertrokken zijn van de nationale dagen van de speleologie (die laatsteminuutdingen zijn een "kwaliteit" volledig eigen aan mezelf, 't zal weer een korte nacht worden :-))

Dus zaterdag 9 en zondag 10 oktober zijn er op Spekul (Minderbroedersstraat 50 in Leuven) om 14h, 16h en 18h 3D projecties in verband met speleologie. Het programma bestaat uit de volgende onderdelen (die per stuk 10-15 minuten duren):

1. Speleologie en Spekul: de ondergrond en de bovengrond bezocht door de Spekulozen

2. Vietnam: De expeditie van 2009-2010: van alle voorbereidingen tot (de weg naar) de grotten

3. Underground of Enchantment: In New Mexico, regio Carlsbad Caverns, heb je diverse grotten. Een van die grotten is Lechuguilla... zowel voor de liefhebbers van concreties als voor wetenschappers een van de mooiste en boeiendste grotten ter wereld

Iedereen is van harte welkom!!! En natuurlijk is het gratis :-)

Lechuguilla

Spekul was here :-)