Vrijdag 8 december vertrokken Lizzy, Sam, Koen, Katleen, Nele en Bram naar de Doubs. Het was voor iedereen in deze groep al veel te lang geleden. Het plan was om vrijdagavond al een deel van de Vauvougier te equiperen om zaterdag niet te veel tijd te verdoen. Zondag gingen we dan nog iets klein doen zodat Sam en Lizzy zondagavond al konden vertrekken. Veel te kort allemaal, maarja de drukbezette werkmens van tegenwoordig...
Zo gepland, zo gedaan. Tegen een uur of 4-5 kwamen we (Bram en Nele) aan bij de gite: een proper en goed voorzien huisje met slaapplaats voor 8 personen, maar zeker genoeg plaats en gerief voor 10 en een zeer handige garage voor al de speleobrol. Een aanrader (Rue de l'ancienne gare 7B, Epeugney)! Sam en Lizzy stonden bijna klaar om te vertrekken, Koen en Katleen hadden een stevige vertraging, dus besloten we ons (eerder naïef) voornemen om alvast een klein grotje te doen op te bergen en te koken voor de rest. Ondertussen was het stevig beginnen sneeuwen, wat behalve voor een verdere vertraging voor K&K2 ook zorgde voor de creatie van het meesterwerk dat je hier kan zien.
Om 3 voor 9 kregen we dan het bericht dat Sam en Lizzy uit de grot waren. Niets te vroeg want om 9u had ik mijn texair mogen aantrekken om eens te gaan kijken en dat zou pijn hebben gedaan aan de goesting.
De volgende dag lag alles er prachtig volgesneeuwd bij. Nele kon het niet over haar hart krijgen om in een grot te kruipen en besloot te gaan wandelen.
De rest trok naar de Vauvougier. Na een heldhaftige (en verbazend vlotte) rit door besneeuwde veldwegjes met een oude Berlingo met zomerbanden kwamen we aan. Bij het omkleden stelde zich een klein probleem: Sam zijn croll ontbrak. Die moest de vorige dag bij het omkleden van zijn gordel zijn gevallen. Het lastige was natuurlijk dat alles onder een dikke sneeuwlaag lag. Na een tijdje wroeten bedacht Lizzy zich dat de auto de vorige dag meer naar voren stond en dus over de croll geparkeerd stond. Even later was hij gerecupereerd.
Verder verliep alles vlot en 's avonds stond er vettige degoutante stinkende (volgens de auteur) kaasfondue op het menu.
We besloten het zondag simpel te houden en de Cavottes te doen. Koen en Katleen bleven wat uitslapen en zouden later wel komen. Even later stonden we aan de Cavottes. Het weer was omgeslagen, de sneeuw was volop aan het smelten, er stond een gure wind en het regende. Het ideale weer om je in om te kleden! Wanneer we bijna klaar waren, bleek dat Sam zijn texair nog in de gite lag. Tegen dat we even later aan de grot konden beginnen, was er ons een groep van een 15-tal personen voorgegaan. De Cavottes begint met een horizontaal wandel- en kruipgedeelte waarna je aankomt in de 'salle du chaos'. Het vervolg hier is niet zo evident te vinden. Alternatief kan je een nieuwe vastgequipeerde stalen tirolienne volgen. Hier moesten we even wachten tot de voorgaande groep gepasseerd was, waarna we hen snel konden voorsteken.
De rest van de grot ging vlot, maar tot het einde zijn we niet geraakt omdat de konijnenpijp die we moesten volgen half onder water stond en het boven stevig aan het regenen/smelten was. Op de terugweg was ernog steeds geen spoor van Koen en Katleen te vinden. Even later bleek dat zij het vervolg in de 'salle du chaos' niet hadden gevonden en geen stalen musketon bijhadden voor de tirolienne.
Na nog een gezellige avond in de gite besloten we maandag vroeg te vertrekken om de sneeuwproblemen in België voor te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten