Duitse grotten voor de beginnende liefhebber ...

Puit aux Lampes

Drie maanden Duitsland, dat doet een grotter geen deugd. Kent iemand het Duitse woord voor grot? Heeft iemand ooit al een speleolamp aangestoken in een Duitse gang of put? Ik alvast niet, met als gevolg dat terug op Belgische bodem het vertrouwen in mijn speleo-vaardigheden lichtjes geërodeerd was. Wanneer we naar de Puits aux Lampes trokken, voelde het hierdoor als weerkeren naar een oud lief. Je wilt het, het doet je hart sneller kloppen, maar het is ook angst die je onder de oksels ruikt. Maar goed,met enkele vuile moppen en een verbeten blik, dek je onzekerheid makkelijk toe en al zouden we 20 knopen moeten passeren en twee dagen door de modder kruipen, ik zou de geheimen van die grot leren kennen. Puits aux Lamps, op uw knieën gij!

Het grotten gebeurde in prima gezelschap van Caroline, Marijke, Marjan en Tom. Het was een heel huiselijk gebeuren. Met Caroline en Marijke woon ik in één huis, Marijke en Marjan zijn zusjes, Tom is getrouwd met één van hun. Onderweg werden vele huishoudelijke tips uitgewisseld, het gedrag van huisdieren werd bekritiseerd en je moest goed op de hoogte zijn van de familievetes om enkele zijdelings gegeven opmerkingen te kunnen interpreteren. We heften een loodzwaar deksel van de put en weg waren we!

Het voelde echt goed om aan de touwen te hangen. Marjan volgt brevet B en sloofde haar uit om een perfect equipement te hangen. Nauwkeurigheid kost tijd en wij stonden te bevriezen boven aan de ingang. Maar eens we konden vertrekken voelde het als zachtjes wegzakken in een warm bad! Heerlijk temperatuurtje ondergronds! De ene fractie na de andere werd vlot genomen. Alles relax, genietend! Dertig meter vrijhangend om te eindigen, het is de moeite! Beneden is het niet veel meer dan een (zeer) grote hal, naar Belgische normen toch. Maar de rotsblokken zijn zo groot, en de spleten ertussen soms angstaanjagend diep, dat het een belevenis is om er rond te lopen. Duidelijk is me wel geworden, die upgrade van mijn duo met power-leds is nodig, zelfs in een Belgische grot!

Ik ging als laatste naar boven, brak het equipement af en voelde me als herboren. Weer speleo, wat een goesting heb ik om te grotten! Volgende week de Weron, ik zie er al naar uit!

Jochem

Nachtgrotten in de trou de Weron

Aangezien wij drukbezette mensen zijn, en omdat het concept 'nacht' onder de grond geen betekenis heeft, vatten wij (Hans, Jo en Bram) nogmaals het plan op om eens 's nachts te gaan grotten. De uitverkozen dag was vrijdag 13 januari, de uitverkozen grot de trou de Weron. Een grot zonder ladders, wat goed uitkwam voor de bijgelovigen onder ons. Om het geluk toch een beetje te tarten, werd de voorbereiding toevertrouwd aan ondergetekende. De verschillende equipeerfiches en topo's waren uitzonderlijk onduidelijk en inconsequent en dus werd er maar besloten 'op goed geluk' enkele touwen mee te nemen. Door een soort goddelijke voorzienigheid vergat dezelfde ondergetekende dan nog eens een deel, zodat we uiteindelijk aankwamen met min of meer de juiste hoeveelheid touw.

De zoektocht naar de grot verliep vlot en iets na negen zaten we onder de grond. In tegenstelling tot onze vorige uitstap naar de Weron, en dankzij het geheugen van Hans vorderden we vlot. Via de puits de la  chauve-souris (met een touwtje) ging het naar de porte d'avion waar we onze oposeerkunsten konden demonstreren. Vanaf daar begint de Weron verder te gaan op zijn typische smalle meanderende wijze. Na de  schuine banketten volgen de horizontale banketten: een mooie  sleutelgatvormige meander die we zonder touw doorgingen. Nog enkele zeer smalle naamloze passages en een touwtje verder kwamen we aan de  bodem van de grot aan. Van hieruit kan je nog verder naar de Dellieux, maar dat hebben we wijselijk aan ons voorbij laten gaan. Op dat moment  waren we al een kleine twee uur onderweg en uit ervaring wisten we dat  de terugweg een stuk zwaarder zou zijn.

De terugweg begon met een extra onbedoeld stukje grot van een half uurtje. Een grot kan er ook zo verdomd anders uitzien in de andere  richting... Daarna volgde hetzelfde parcours in  de tegengestelde richting. In het geval van de Weron betekent dat vooral dat je in plaats van je te laten zakken in een smal gat, je datzelfde gat terug omhoog mag. Verre van evident! Vier en een half uur later kwamen we terug in het maanlicht.

Rally Koekelberg 2011

Op 21 en 22 april 2012 kan je weer deelnemen aan de Speleorally in en op de basiliek van Koekelberg (Brussel)

Voor wie dit nog niet kent:
http://www.youtube.com/watch?v=qbsxQPKEkaU

inschrijven kan je via deze link
http://www.gsredan.be/index.php?option=com_chronocontact&Itemid=28

Wil je in de buurt van andere Spekulozen rondhangen; kies dan voor volgende tijdzones:
Zaterdag 20-21 - Zondag 14-15

Zijn alvast van de partij:
Zaterdag: Renaud, Arun, Annelies Beyen, Hans, Kim, Johannes, Bram, Sara, Jochem en Björn
Zondag: Johannes, Bram, Hans, Renaud en Björn

snel zijn!