Aangezien wij drukbezette mensen zijn, en omdat het concept 'nacht' onder de grond geen betekenis heeft, vatten wij (Hans, Jo en Bram) nogmaals het plan op om eens 's nachts te gaan grotten. De uitverkozen dag was vrijdag 13 januari, de uitverkozen grot de trou de Weron. Een grot zonder ladders, wat goed uitkwam voor de bijgelovigen onder ons. Om het geluk toch een beetje te tarten, werd de voorbereiding toevertrouwd aan ondergetekende. De verschillende equipeerfiches en topo's waren uitzonderlijk onduidelijk en inconsequent en dus werd er maar besloten 'op goed geluk' enkele touwen mee te nemen. Door een soort goddelijke voorzienigheid vergat dezelfde ondergetekende dan nog eens een deel, zodat we uiteindelijk aankwamen met min of meer de juiste hoeveelheid touw.
De zoektocht naar de grot verliep vlot en iets na negen zaten we onder de grond. In tegenstelling tot onze vorige uitstap naar de Weron, en dankzij het geheugen van Hans vorderden we vlot. Via de puits de la
chauve-souris (met een touwtje) ging het naar de porte d'avion waar we onze oposeerkunsten konden demonstreren. Vanaf daar begint de Weron verder te gaan op zijn typische smalle meanderende wijze. Na de
schuine banketten volgen de horizontale banketten: een mooie
sleutelgatvormige meander die we zonder touw doorgingen. Nog enkele zeer smalle naamloze passages en een touwtje verder kwamen we aan de
bodem van de grot aan. Van hieruit kan je nog verder naar de Dellieux, maar dat hebben we wijselijk aan ons voorbij laten gaan. Op dat moment
waren we al een kleine twee uur onderweg en uit ervaring wisten we dat
de terugweg een stuk zwaarder zou zijn.
De terugweg begon met een extra onbedoeld stukje grot van een half uurtje. Een grot kan er ook zo verdomd anders uitzien in de andere
richting... Daarna volgde hetzelfde parcours in de tegengestelde richting. In het geval van de Weron betekent dat vooral dat je in plaats van je te laten zakken in een smal gat, je datzelfde gat terug omhoog mag. Verre van evident! Vier en een half uur later kwamen we terug in het maanlicht.
Aangezien wij drukbezette mensen zijn, en omdat het concept 'nacht' onder de grond geen betekenis heeft, vatten wij (Hans, Jo en Bram) nogmaals het plan op om eens 's nachts te gaan grotten. De uitverkozen dag was vrijdag 13 januari, de uitverkozen grot de trou de Weron. Een grot zonder ladders, wat goed uitkwam voor de bijgelovigen onder ons. Om het geluk toch een beetje te tarten, werd de voorbereiding toevertrouwd aan ondergetekende. De verschillende equipeerfiches en topo's waren uitzonderlijk onduidelijk en inconsequent en dus werd er maar besloten 'op goed geluk' enkele touwen mee te nemen. Door een soort goddelijke voorzienigheid vergat dezelfde ondergetekende dan nog eens een deel, zodat we uiteindelijk aankwamen met min of meer de juiste hoeveelheid touw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten