Bois de Waerimont

Zondagmorgen 9u30 vat ik post aan het kerkje van Eprave, waar ik met voorsprong de eerste ben van de genodigden ;-) Tegen 10u00 is iedereen er. De gidsen Jos en Frank, drie leden van SCUCL (Alain, Emilie en Eric), Nele Jannes, Piet Verhoeven en ondergetekende. We rijden naar de bosrand van het Bois de Waerimont en kleden ons om. Geen pipi of kaka in de grot zegt Jos nog en dan zijn we vertrokken voor een boswandeling met de nodige uitleg over goede rots en "frommeliene" (hebben ze die term zelf bedacht?). De Scucl-ozen gaan met Jos (de ontdekker) mee, de Spekulozen met Frank.

De ingangspijp Boyau Hilti naar beneden is niet moeilijk (wacht tot straks) en dat geldt eigenlijk voor het gehele parcours door de grot. Maar wij kunnen dan ook dankbaar gebruik maken van de strategisch geplaatste tiges, krammen, touwen, laddertjes, enz. De explorators hebben echter meermaals geluk gehad getuigen de namen van de passages/zalen (puits Benji, Salle du Prisonier, ...).

Bij het verplichte omkleedpunt is er even discusie of Nele's onderpak niet net te vuil is, maar Frank -N.B. in gloednieuw (onder)pak- vindt het nog net kunnen. We proppen dus onze helmen, pakken, laarzen in de zakken en betreden een onderaardse droomwereld. Enkele scherpe stalagmieten en -tieten brengen ons echter snel met de voeten op de grond door het doorboren van de onderpakken (passage saté had ook gekund) en we kunnen/moeten ons terug omkleden voor het vervolg.

Het is teveel om op te noemen wat we hier te zien krijgen, ik kan enkel iedereen aanraden om te trachten deze grot minstens éénmaal te bezoeken. Zelf voel ik me bevoorrecht dat dit reeds mijn tweede bezoek is, hoewel ik me realiseer dat ik nog terug naar boven/buiten moet ;-)

Er is echter een tijd van komen en van gaan, dus vatten we de terugtocht aan. We hebben nog even auditief contact met de SCUCL-groep aan de andere kant van de omkleedpassage, maar krijgen hen niet meer te zien. Zelf gaan we al bij al vlot terug door de grot al moet het gezegd dat ikzelf dankbaar gebruik heb gemaakt van de ondersteuning van Frank bij het uitklimmen van de Boyau Hilti. Het vooruitzicht op een lekkere Rochefort op een zonnig terrasje doet soms wonderen.

Als iedereen is omgekleed en de gidsen zijn bedankt zoeken we een terrasje en bestellen allemaal een Rochefort; de meesten een 8, ikzelf een 10 en Eric een 6 (om het gemiddelde op 8 te houden).

De eerste gezamelijke uitstap Scucl-Spekul sinds Leuven Vlaams en de -voorafgaande- splitsing van onze club(s) mag gerust een succes genoemd worden. "In de grond" zijn Vlamingen en Walen echt niet zo verschillend ;-)

Björn