Op 14 april
2012 trok een Spekul-delegatie naar Roche Aux Corneilles (RAC) aan de Ourthe
voor een weekendje klim- en kampeergeweld. De grot op zich stelde niet veel
voor, werd ons verteld, maar het ging hem om de 40m hoge cliff waar die zich in
bevond. We zouden in de grot kunnen kamperen – een all-time primeur voor ons,
nieuwelingen – met uitzicht over de vallei. Meer moest er niet worden gezegd,
we waren verkocht!
Bij
aankomst (met enige vertraging) op vrijdagavond probeerden Tim, Ewoud en Geoff
enkele alternatieve methodes om hun zakken aan het touw naar boven te krijgen
tot in de grot, waar we zouden overnachten en waar Nele, Björn, Bram, Koen,
Annelies en Kim ondertussen al gezellig aan het pintelieren waren. We hadden
het gasvuur vergeten, en een pak theelichtjes was het beste dat we bemachtigd
hadden om onze spaghetti mee te koken. Gelukkig had Björn daar wel aan gedacht,
zodat we met relatieve efficiëntie avondeten klaar maakten en we de
theelichtjes voor iets anders konden gebruiken: we toverden het donkere hol om
in een verlichte sprookjesgrot.
Na een
korte nacht knalden we er tegenaan, terwijl één team onder het zonnetje de
rotswand vol touwen hing dook een ander team (Geoff en Kim) de Ourthe in om een
tirolienne te hangen tussen 2 bomen aan weerszijden van de rivier. Nadat het
touw eindelijk strak gespannen was en niemand nog met zijn poep in het water
zakte, vond ik het een goed plan om mijn hangmat midden op het touw te
monteren, net boven de rivier, met behulp van 2 remmen. Dat werd meteen de
aanleiding tot mijn Spekul-doop: Toen ik
mijn plan uitlegde merkte ik natuurlijk de subtiele grijnzen rondom mij niet
op, van mensen die snode plannen beraamden... Trots op mijn constructie hing ik
uiteindelijk relax in de hangmat. “Ga wat meer in het midden hangen, daar is
het beter voor de foto.” Zeiden ze. Jaja, daar liggen er minder stenen onder
het oppervlak zul je bedoelen! Mij nog
steeds van geen kwaad bewust had ik het ding net naar het midden van het touw
geschoven, toen Björn en Koen de knoop lostrokken en mijn middagdutje onder
luid protest vroegtijdig eindigde in de ijskoude Ourthe. Grrrrr! Ach ja, het
was nog een mooie frats die ik zelf ook zou hebben uitgehaald.
We slaagden
er in alles in te pakken nét voordat de hemel op ons losbrak, en blij van het
geslaagde weekend keerde het gezelschap terug naar Leuven.
Quote van
de dag: “Dat je er niet van sterft, betekent ook niet dat het aangenaam is!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten