dinsdag 29 maart, 7 uur , al vroeg uit de veren. De rit over de col de L’Espina is deels in de mist gehuld. Het prachtige uitzicht van hieruit op de baai van Santander is verborgen in een laaghangend wolkendek. Maar het regent niet, en dat is belangrijk.
Hormigas, waar we naar toe gaan ligt nl. een uurtje stappen van de plaats waar we de auto achterlaten. En we willen er liever droog aan beginnen.
De puttenreeks tot - 220 is snel afgedaald, en dan lopen we zo’n half uurtje door de mooie galerie de las Maravillas. Tot aan de ingang van “Hijas del Pez” , galerijtje dat meer de allure heeft van Belgische grotten .. modderig, kruipen, omhoog klefferen, blokken, etroitures enz. Op het einde van deze gang ligt ons objectief, een eerder ontdekt gangetje, te smal om te passeren … Maar met een tocht die ons heeft doen besluiten terug te keren met adequate middelen om te zien wat er zich achter bevindt.
We zitten hier nl. slechts een 50 tal meter van de eindgalerij van Canto Encaramado. En een verbinding zou ineens het systeem zo’n 5 km. groter maken. Maar zover zijn we dus nog niet, eerst wacht ons het verbreden van het gangetje over zo minstens een 3 meter. Daar lijkt het breder te worden.
In tegenstelling tot vorige keer, is de tochtstroom veel minder markant, en raar ook niet continu. Soms komt de tocht in ons gezicht, even later zuigt het gangetje de lucht aan.
Al snel starten de verbredingswerken: gat boren , lading plaatsen, kabel … en boum … aangezien we slechts een 5-tal meter van de werkzaamheden zitten is de knal nogal hard, en zitten we asap in dichte rook als gevolg van de boum.
De uren verlopen, en langzaam vorderen we , de grotere ruimte kunnen we duidelijk zien nu, maar na de verbreding lijkt er zich nog een versmalling te bevinden, waarachter we een dwarsgang zien/vermoeden.
Na zo’n 4 uur wurmt Piet zich op zijn zij in het nu breed genoeg zijnde gangetje. Hij komt tot aan de verbreding, waar er een putje onder zit van een paar meter. Maar verder door wordt het terug smaller. Hier boren wordt wat problematisch op zij liggend in het gangetje. Ook ik waag een poging, maar stop op dezelfde plaats als tot waar Piet geraakt is. Probleem is dat als je hier verder gaat, en je niet door de voorliggende versmalling raakt, je achterwaarts al schuifelend moet zien terug te raken tot voor de verbrede gang.
De tochtstroom bevordert de zaken niet, het gangetje lijkt te ademen. Rook die na een “boum” verdwijnt naar de ruimte erachter komt soms na 5 minuten terug naar de plaats waar we zitten. Raar…
17 uur : We besluiten het hierbij te laten, ook al omdat we nog de ganse weg terug te gaan hebben.
Zo rond 21’30 staan we terug buiten op de berg, het is nog droog. We stappen de berg af, en rijden terug naar de cabanne van Antonio, onze verblijfplaats, deze week in cantabrië.
We hebben er een grotdag van 13 uur opzitten. In de cabanne wachten de madammen (Tine en Kathleen) met kaasfondue en de bijhorende aangepaste wijnen .. Santé
Luc, Piet, Dirk
(lasthond Mac klaar voor een portage naar de grotingang)
Reeds worden de plannen gesmeed om terug te gaan en het mysterie van het gangetje achteraan Hijas del Pez op te lossen.)
